Op de grond ligt een man, weerloos op zijn buik. Ik schat dat hij 40 jaar oud is. Naast hem op het voetpad, staat een lege elektrische rolstoel. Zijn mond kust onbedoeld de bevroren kasseien van de Dansaertstraat. Het is na middernacht,  zijn gezicht  wordt platgedrukt onder het logge gewicht van zijn verlamde lichaam.  “Kom maar dichter, kom maar dichterbij”,  zegt hij mompelend,  “rapprochez.”

In zijn stem zit een gelaten vriendelijke toon, hij heeft zich op het eerste zicht geen pijn gedaan, maar hij moet wel geholpen worden. Hij kan zijn lichaam en  hoofd niet zelfstandig bewegen, enkel zijn gezicht maakt grimassen.  Zijn tong proeft de straatstenen.

 

We tillen hem van de grond naar zijn rolstoel, maar dat gaat niet vanzelf. Zijn benen bieden geen enkele steun, zijn hoofd kantelt naar voren en brengt hem uit balans waardoor hij telkens als een lappenpop uit onze handen glipt, maar het lukt.

“Vous êtes des anges,….engelen”, zegt de man dankbaar met een glimlach. Hij leunt uitgeput achterover in zijn fauteuil op wielen.

De goddelijke status van een engel vind ik te veel eer voor twee atheïstische dronken mannen op zoek naar een kebabtent. Dus antwoord ik heel onnozel: “Wel spijtig dat we dan niet kunnen vliegen.”

De glimlach verdwijnt van zijn anders zo zachtaardige gezicht. Hij staart ons roerloos en streng aan. Met een ongecontroleerde beweging brengt hij bibberend zijn arm met veel moeite omhoog en tikt met zijn vuist tegen zijn slaap.

“Dans la tête on peut faire quoi que ce soit, même voler”, verbetert hij mij.

Hij zegt het met zoveel overtuiging dat het ontroerd. Met een verstijfde hand, duwt hij tegen de joystick van zijn elektrische bolide en verdwijnt aan een rotvaart de Brusselse nacht in. Zijn hoofd bengelt heen en weer door de oneffenheden in het voetpad. “Bonne nuit!”

Een Turkse durum, viande kebab – feta – tous les crudités –  sauce cocktail/harissa – les frites apart; een succes combinatie.

Van de eerste tot de laatste hap flitsen zijn woorden door mijn gedachten.

Ik hoop vurig dat hij nog lang en veel mag blijven vliegen,… maar dan liefst niet tegen de grond.

Het ga je goed!

#ilovebrussels